Γουέινμπεργκ, Στίβεν

(Steven Weinberg, Νέα Υόρκη 1933 –). Αμερικανός φυσικός. Το 1954 αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Κορνέλ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ινστιτούτο θεωρητικής φυσικής της Κοπεγχάγης, όπου ξεκίνησε την έρευνα στη φυσική. Επέστρεψε στις ΗΠΑ και στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, από το οποίο έλαβε διδακτορικό τίτλο το 1957. Συνέχισε το ερευνητικό του έργο στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Μπέρκλεϊ, σε μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως η συμπεριφορά της υψηλής ενέργειας στις γραφικές παραστάσεις του Φέινμαν, οι περιοχές δράσης μη θεμελιωδών ηλεκτρασθενών αλληλεπιδράσεων, οι σπασμένες συμμετρίες, η θεωρία σκέδασης, η φυσική των μιονίων, καθώς και άλλα θέματα από διαφορετικές περιοχές της φυσικής. Το 1961 στράφηκε προς την αστρονομία με αρκετές μελέτες για τον κοσμικό πληθυσμό των νετρίνο, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο Βαρύτητα και Κοσμολογία, το οποίο ολοκλήρωσε το 1971. Παράλληλα, άρχισε να ερευνά την εφαρμογή της άλγεβρας βαθμίδων στις ισχυρές αλληλεπιδράσεις, βάσει της ιδέας της ακαριαίας ρήξης της συμμετρίας. Οι εργασίες στους συγκεκριμένους τομείς τον ώθησαν προς την κατεύθυνση της ενοποίησης των ασθενών και των ηλεκτρομαγνητικών αλληλεπιδράσεων. Το 1973 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής στο Χάρβαρντ και ταυτόχρονα εξέχων επιστήμονας στο αστεροσκοπείο αστροφυσικής Σμιθ των ΗΠΑ. Το 1979 μοιράστηκε με τον επίσης Αμερικανό, εβραϊκής καταγωγής, Σέλντον Λι Γκλάσοου και τον Πακιστανό Αμπντού Σαλάμ το βραβείο Νόμπελ φυσικής για τη συνεισφορά τους στη θεωρία της ενοποιημένης ασθενούς και ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης στοιχειωδών σωματιδίων, στην οποία συμπεριλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η πρόβλεψη της ασθενούς πυρηνικής αλληλεπίδρασης. Έχει αναγορευθεί επίτιμος καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων η Οξφόρδη, το Κέιμπριτζ και το πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, και έχει λάβει αρκετές τιμητικές επιστημονικές διακρίσεις για τη συνεισφορά του στη θεωρία πεδίων, τη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και την κοσμολογία. Πολέμιος των θρησκευτικών δοξασιών, δήλωσε σε μία από τις βραβεύσεις του ότι κοινωνικός ρόλος της επιστήμης είναι να απελευθερώσει τον κόσμο από τις προκαταλήψεις.